
Ik ben 22-02-2012 geboren en woon in Basori.
Jainaba zit sinds november 2016, vanaf het allereerste begin, bij ons op school. En dat was voor haar als doof meisje niet gemakkelijk. Ze was pas 4 jaar oud en had nog geen voorbeeld. Ze begreep helemaal niet wat ze op school kwam doen. Wel had ze al snel door dat we haar een compliment gaven als ze de gebaren goed deed. Maar dat deed ze niet in de klas. Pas in de pauze als ze met mij alleen was.
Door Jainaba heeft docent Mirjam Abbes geleerd hoe moeilijk het is om je staande te houden binnen een horende gemeenschap. Mirjam kwam haar een keer tegen in haar dorp en ze was zo enthousiast dat ze meteen begon te gebaren. Daar werd ze hard om uitgelachen. Mirjam besefte hoe ver we nog van een acceptatie van dove mensen vandaan zijn.
Jainaba had moeite met het leren. Het duurde ongelooflijk lang voordat ze iets kon onthouden. Maar na 4 jaar zie je daar niets meer van terug. Ze is leergierig en kan zich beter concentreren. Ze kent het alfabet en de getallen tot en met 20. Als ze mag kiezen wat ze wil doen dan is de pop op haar rug het meest favoriet. Een moedertje in de dop.
Blader door de foto’s zodat u ziet welke ontwikkeling Jainaba doormaakte en waarvoor wij het met z’n allen doen.
Hi great reading your bblog
LikeLike